Μάρτης του 2020. Πρώτη καραντίνα.. Και τυχαία βλέπω στο διαδίκτυο προκήρυξη για το μεταπτυχιακό της Σχολικής Ψυχολογίας. Χαζεύω λίγο την ύλη και διαπιστώνω ότι έχω τα απαραίτητα συγγράμματα, προκειμένου να δώσω τις εισαγωγικές εξετάσεις. Κι έτσι, ξεκινάω μέσα στην πρωτόγνωρη συνθήκη του κορωνοϊού να διαβάζω για τις εξετάσεις.
Η συγκίνησή μου ήταν τεράστια όταν έμαθα ότι τα κατάφερα! Όλοι οι κόποι μου ανταμείφθηκαν και πλέον ξεκινούσε ένας καινούργιος ακαδημαϊκός κύκλος, πάνω στο αντικείμενο με το οποίο πάντα ήθελα να ασχοληθώ. Η πρώτη συνάντηση με την ομάδα και τους καθηγητές έγινε δια ζώσης και μας γέμισε με χαρά. Ο κορωνοϊός, ωστόσο, είχε άλλα σχέδια. 
Εμείς όμως δεν πτοηθήκαμε! Η δύσκολη αυτή συνθήκη δεν μας απέτρεψε απ’ το να βρούμε τρόπους να γνωριστούμε, να κάνουμε παρέα και τελικά να αγαπηθούμε!  Ακόμη κι αν αυτοί οι τρόποι ήταν διαδικτυακό κρασί, κοκτέιλ πίσω από τον υπολογιστή, πεζοπορία στον Λυκαβηττό και πικ-νικ στο Μέγαρο Μουσικής…Ακόμη και τις μέρες χωρίς μαθήματα, η επικοινωνία και τα αστεία μας δεν σταματούσαν. Κι αυτά θα μας δένουν για πάντα.
Ο ενθουσιασμός των πρώτων ημερών δεν έσβησε. Σύντομα ξεκίνησαν οι πρώτες εργασίες. Ξεχωριστοί άνθρωποι, διαφορετικές προσωπικότητες, καινούριες δραστηριότητες και απαιτήσεις.
Αυτό σημαίνει πολλές πολλές ώρες διαδικτυακών συναντήσεων καθημερινά. Η γνωριμία και η συνεργασία συνέβαιναν παράλληλα. Δεν θυμάμαι καμία εργασία που να μείναμε μόνο στα διαδικαστικά. Το γέλιο ήταν πάντα εκεί όπως και οι ανησυχίες, τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα της ζωής. Μπορεί να συνδεθήκαμε διαδικτυακά αλλά αυτό δεν μας εμπόδισε από το να συνδεθούμε αληθινά. Μοιραστήκαμε κοινές γνώσεις, εμπειρίες, ανησυχίες, στόχους, ενδιαφέροντα. Αυτή ήταν η καθημερινότητά μας.
Ωστόσο, παρά τις δύσκολες συνθήκες της εποχής του κορωνοϊού ήρθε η στιγμή των δια ζώσης μαθημάτων- συναντήσεων. Η αγωνία, η αμηχανία και το μούδιασμα έντονα ως προς την άμεση επαφή. Λες και είχαμε ξεχάσει πως ήταν να συναναστρέφεσαι με άλλους ανθρώπους μακριά από την ασφάλεια της οθόνης. Τα συναισθήματα αυτά συνοδευόμενα με τη λαχτάρα ήρθαν να επιβεβαιώσουν την αληθινή σύνδεση που είχε δημιουργηθεί στην ομάδα μας ,το "νοιάξιμο" και το "μοίρασμα".
Κατά κάποιον τρόπο η καθημερινότητα του μεταπτυχιακού με τη σύνδεση και την αλληλοβοήθεια αποτέλεσε βιωματική εκπαίδευση από την ψυχική ανθεκτικότητα και την ενσυναίσθηση μέχρι τη συνηγορία και τη διαχείριση του άγχους. Δυο χρόνια γεμάτα. Θα ξεκινούσα πάλι από την αρχή με την ίδια παρέα!

Από μόνο του το γεγονός ότι κάνει κάτι τον κύκλο του δίνει την αίσθηση της πλήρωσης και της αποτελεσματικότητας .Πόσο μάλλον το ότι δόθηκε καθημερινή τροφή για σκέψη που αφενός σχετίζεται το περιεχόμενο σπουδών αυτού του μεταπτυχιακού και η συνολική κατεύθυνση αλλά πολύ σημαντικό και ο βιωματικός χαρακτήρας, που ήταν παρών
καθημερινά   και με έκανε πολύ γρήγορα να νιώσω κομμάτι αυτής της νέας ομάδας που μέσα από την αλληλεπίδραση μέσα και έξω από την αίθουσα μου έδωσε νέα πρίσματα για το πως μπορώ να συμβάλλω ως επαγγελματίας στην ανάπτυξη ενός παιδιού και αλλά και στην προσωπική μου ανάπτυξη ως άτομο. Παρά τις δύσκολες στιγμές λόγω πολυπαραγοντικών συνθηκών για τον καθένα είμαι πολύ χαρούμενη που φτάσαμε σήμερα εδώ και ευχαριστώ το κάθε άτομο που συναναστράφηκα σε αυτήν την διαδρομή ξεχωριστά.
Το τελευταίο κουδούνι χτύπησε λοιπόν! Η απογραφή αυτών των ετών δείχνει ότι χτίσαμε γερά θεμέλια και θέσαμε υψηλούς στόχους προχωρώντας, έχοντας την ευκαιρία να γινόμαστε όλο και καλύτεροι μέσα από τις γνώσεις, τις δεξιότητες και τις πρακτικές που διδαχθήκαμε. Φυσικά, όλα αυτά με τη  βοήθεια των καθηγητών μας που με λόγια θερμά, ειλικρινά και υποστηρικτικά στάθηκαν πραγματικοί οδηγοί στο δύσκολο αυτό δρόμο. Σας ευχαριστούμε που μπορέσατε να μας δώσετε μια λαχτάρα για γνώση και νέες ανακαλύψεις. Συγχαρητήρια και σε όλους εμάς που τα καταφέραμε, δίνοντας ολοκληρωμένη προσοχή, φροντίδα και αγάπη σε ότι μας ανατέθηκε και παλεύοντας επίπονα να δείξουμε και εμείς με τη σειρά μας στα παιδιά τη σημασία της συνεισφοράς, της συνεχής προσπάθειας, του ανεξάντλητου ενθουσιασμού, της υψηλής υπομονής και δικαιοσύνης, και πως απλώς να είναι ανθρώπινα ευτυχισμένα με δωρεάν πτήσεις ευτυχίας στα σύννεφα των ονείρων τους.

Αρβανιτάκης Λεωνίδας
Βαγιάνου Ιωάννα
Γαρμπιδάκη Μανωλια
Γιακουμάκη  Ζαφειρένια
Γκατζώνης Αστέριος
Γρυπάρη Ερασμία
Δάβου  Μαριάννα
Δαμιανού Θεοδώρα- Μαργαρίτα
Δασκαλάκης Ιωάννης
Δούρου  Ιωάννα
Καραμπίνη Αικατερίνη
Κασιμάτη Μαρία - Μυρτώ
Κολοτούρου Νικολέτα
Κόντρα Παναγιώτα
Κυπραίος Σταύρος
Κωνσταντίνου  Χαρίκλεια
Λάμπρου Ειρήνη
Λιθαδιώτη Στυλιανή-Μαλαματένια
Μακούλη Κατερίνα
Μανιά  Χριστίνα- Ραφαηλίνα
Μαρρέ Δέσποινα
Μαστοράκη Λήδα- Μαρία
Μπαγατέλα Ελενη
Ξηρογιάννη Ειρήνη
Πέππα Βασιλική
Ρουφογάλη   Αικατερίνη
Σαραντάρη- Χατζηκωνσταντίνου Ζωή
Σαχπαζίδου Κυριακή
Τσαβδαρίδη Ασημίνα
Φουρνιώτη Μαριάνθη
Φώτη Μαγδαληνή
Χιονά Δέσποινα